1969 yılında Çanakkale’nin Çan İlçesine bağlı Alibeyçiftliği Köyü’nde doğdum. Benim doğduğum zamanlar köyümde okul vardı. Benden büyük ablalar, abiler üçüncü sınıfa kadar okuyup diplomalarını almışlardı. Ben altı yaşıma geldiğimde köyümüzde biri ablam dört öğrenci vardı, bunlar için köyden iki kilometre uzaklıktaki kasabadan yaya olarak bir öğretmen gelirdi her gün.
Ben de okula gitmek istedim ama yaşım küçük olduğundan almadılar. Çok istekli olduğumdan, öğretmen okuma yazma öğreneyim diye bu sınıfa misafir alırdı beni. Haftada iki üç gün gittim o yıl okula. Dedemin yanında kalıyorduk ve dedemin izni ile olurdu her şey…
Çok mutluydum ben. Çocukluk işte, ablamın kitapları ile onunla çalışarak evde öğrendim okuma yazmayı. Okul yaşım geldiğinde öğretmen emekli oldu ve okul kapandı. Beni de hiç yollamadılar başka bir okula…
Çocukken ip atlar, evcilik oynardım ama bir taraftan hep okula gidemediğim için üzülürdüm. Bir şey söyleyemezdim… Çok küçük yaşta evlendirildim… Okula gitmeyi, beyaz yakalı siyah önlüğüm elimde çantam ile bir fotoğrafımın olmasını ne çok isterdim… İçimde hep ukde kalmıştır.
Kızıma, sanırım ben hiç okula gidemediğimden, sonuna kadar okuması için hep destek oldum, onun eğitimi için çok çalıştım. Ben okuyamadım o okusun istedim…
İlk başta Kadının İnsanın Hakları Eğitim Programı’nın ne olduğunu bilmeden, değişiklik olur diye öylesine katıldım. Ama daha ilk günden o çocukluğumda okula giderken hissettiğim heyecanı tekrardan hissettim… Okulu, okuma sevdamı hatırladım. Bu ortam bana o heyecanı yeniden verdi… Sanki tertemiz bir çocuğuz ve arkadaşlarımızla her sabah birlikte olacağız.
KİHEP aslında yaşadığımız tüm zorluklarda, içimizden bu böyle olmamalı dediğimiz olaylarda, belki bildiğimiz ama ifade edemediğimiz haklarımızı görmemizi sağlıyor. Bu hakların yasalarda yer almasının, yaşamımız için haklarımız olmasının çok önemli olduğunu gösteriyor.
KİHEP’te kendi yaşadıklarımızdan yola çıkarak haklarımızdan konuşmak, paylaşımlar yapmak bende yeniden heyecan uyandırdı, öğrenme ve birlikteliğe inanma heyecanımı pekiştirdi. Aslında ne kadar doğru düşünüyormuşum, sandığım kadar yalnız değilmişim, KİHEP grubumuzda gördüm.
Şimdi salgın sebebiyle KİHEP grup çalışmamız yarım kalsa da herkese heyecanla anlatıyorum Kadının İnsan Hakları Eğitim Programı’na gitmenin bu eğitimlere katılmanın ne kadar gerekli olduğunu…
