12. KİHEP Eğitici Eğitimi`nden sonra KİH-YÇ hayatımda yeni bir pencere açmamı sağladı. Her zaman yüz yüze olamasak da arkamda binlerce kadının desteği ve emeği olduğunu bilmek, ortak bir düşünceye eşlik etmek eğitimden ayrılırken bavulumda götürdüklerim arasındaydı. Bavuluma ek olarak İBB Zafer Mahalle Evi`nden hizmet alan kadınlarla grup açacağım için heyecanlıydım çünkü onların da KİHEP ruhuyla tanışabilmeleri hedeflerim arasındaydı. Ancak “Nasıl olacaktı?”, “Gerektiği gibi yapabilecek miydim?” gibi sorularım vardı çünkü daha önce hiç uzun süreli grup çalışması yürütmemiştim. Aklımda sorularla ve biraz da korkarak geç de olsa güç olmadan 16 Şubat’ta başlayan ilk eğitim grubumda heyecandan kendimi tanıtmayı unutmam dışında her şey yolunda gitmişti. Eğitimin yarısında doğru yapıyor muyum sorusu hala aklımı kurcalarken sevgili Duygu yetişti ve bana yol gösterdi. “İz bırakmak” aklımdaki soruları dağıtan kilit kavram oldu. Süpervizyon öncesi ile sonrası arasında artık attığı adımdan daha emin bir Hande ile kemerler takılı vitesi 5`e takarak 16 haftamı tamamladım.
İlk grubumun katılımcılarından çok şey öğrendim: farklı bakış açıları, yeni hayatlar. E tabi ben de değiştim. Yargılamadan dinleme ve rehberlik becerilerimin geliştiğini fark edebiliyorum. Katılımcıların gruba ve bana alan açarak paylaşım yapmalarını, birbirlerine destek oluşlarını görmek KİHEP ruhunu keşfedebildiklerini gözlemlemek; ilk haftadan son haftaya yol alırken olaylara, tartışmalara sorgulayıcı bir bakış açısıyla yaklaşabilmeleri; eğitim içeriklerini kendi hayatlarında uygulayıp sonraki oturumda meyvelerini paylaşmaları çok kez gözlerimi yaşarttı. Bunlar olurken bir şeyleri gerçekten “doğru” yaptığıma kanaat getirdim.
Sevgili KİH-YÇ`nin bende açtığı pencereyi katılımcıların da açabilmesi için elimden geldiğince rehberlik ettim. KİHEP ruhuyla gönülden bağlı bir grup kadın olarak yola devam ediyoruz. Onlara da söylediğim gibi “KİHEP ile beraber sizde bir pencere açmaya çalıştım. Bir pencereniz varsa çok şanslısınız. Yeter ki perdeyi aralayıp dışarıya göz atabilin. Belki pencereyi sonuna kadar açarsınız…”
İyi ki varsınız.
